Bir türkü çalýyordu içimde, bir el vuruyordu teline sazýn.
Hüzünlü bir ses yükseliyordu derinlerden,
dokuyordu ilmek ilmek yüreði...
Kan damlasý sözleri, sýralarken ardý sýra,
bir hüzün dalgasý vuruyordu kýyýlarýma...
Istýrabýn rüzgarý esiyordu sýrtlarýndan,
kurutuyordu sularýný boðazýn
Ýçten bir hýçkýrýk karýþarak sesine
damla damla düþüyordu gözlerimden..
Sert kayalarý parçalar, eritirdi nar-ý
Öfkeli, üzgün ve kýrgýndý sanki
Aðýtlar yakýyordu bir þeylere dair
Serzeniþler döþüyordu!
Kilim gibi dokuduðu sözleri içime iþliyordu.
Bitti, diyordu! Bitti!
Neydi biten anlamýyordum...
Vakitsiz, destursuz gelen, baðrýma vuran kimdi!
Ve neden!