herþeye raðmen bir umudum vardý benim. geçmiþte aldatýldýðýmý bugün öðrendiðimde bile inandýðým yalanlarýn koynunda ne de iðrenç ne kadar karanlýk ve yalancýymýþ hayat. aklýmýn dimaðýmýn hududunda, olmadýðýna inandýðýmdý kalleþilik ne kadar ah etmesem de ya da etsem...
umudun ýþýgýný gösterdikten sonra tanrý söylenmiþ yalanlarý farketsem de umrumda olmuyor çünkü tek bir hayatým var benim o da nefes aldýðým kadar benim oluyor sonsuza uzanan bir yeþil vadi ömrüm karanlýklar içinde amazonlar gibi pisliklere ve çamurlara da bulaþmýþlýðý oldu ömrümün ki zaten onlardýr hala umudumu kýran onlardýr zaman zaman canýmý acýutan
kaybolan zamanlara, sahipsiz yalanlara ve yalanlarla yaþayanlara söyleyecek tek bir sözümün olmamamasýdýr huzur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Afilli Kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.