Umutköy Durağında Bir Akşamüstü

Umutköy duraðýnda bir akþamüstü
Geç kalmýþ bir bestenin þarkýsý çalýnýyordu.
Notalar kýrýk dökük savrulurken yollara
Vuslata þahit olan yýldýzlar gülümsüyor
Bulutlar sevincinden gözyaþý döküyordu.
Gül bahçesi olmuþ ki, gönül seyri doyulmaz
Umut köy duraðýnda bir akþamüstü
Bir adam gönül bahçesinden gül deriyordu.

Umutköy duraðýnda bir akþamüstü
Ürkek bir ceylanýn mahzunluðunda
Yýllarýn tozlu aynasýndan yürekler
Akþamýn alacalýðýna sevdalarýný yolluyordu
Gök nurlu, yer nurlu, yüzler daha da nurlu
Gönülde ýlýk ýlýk bir sevda ki gururlu
Yeniden var olmanýn sevinciyle dopdolu
Bir adam ve bir kadýn öylece bekliyordu.

Umutköy duraðýnda bir akþam üstü
Bir adam, bir kadýn ve zaman duruyordu..
Hala görür ki geçen sevda çekenler
Kaldýrým taþlarýna gölgeleri vuruyordu.


Mehmet TAÞ / Elbistan


Sosyal Medyada Paylaşın: