kuþ uçmaz, damla düþmez
dal kýpýrtýsýz, çiçek açmaz;
ey sevgili
sen koy adýný yýllar sonra
sessizliðin yüreðimdeki…
koskoca kent
penceremden gördüðüm
dev bir maket!
neden sonra gün yükseldi
göz göze geldik,
eridi yüreðimdeki kar
sönmüþ bir volkan intifaya geçti
aldý beni bir rüzgâr…
o dað senin, bu dað benim
savruldum Toroslar’dan
Güzel Atlar Ülkesi’ndeyim…
ne zaman seni ansam
volkan üçgeninde yüreðim;
bir yaným Hasan
bir yaným Erciyes
bir yaným Süphan…
dað daða kavuþmasa da
dumanýyla konuþur;
rüzgâr tellerin postacýsý
yoksa dost acýsý mý;
hani ner’de kar beyaz ellerin?!
yýllar sürdü bu yangýn
bu sabah daðlarda kar
gül yüzünde güneþle uyandým
yandým, bir daha yandým…
Þaban AKTAÞ
13.12.2001
Foto: Erciyes daðý
Alpaslan 1453