ne var ne yok ise eskiye dair
deðiþecek hepsi,
yenilenecek bu mevsim
onun için daðlarda duman
onun için saðanak yaðmurlar
dalgalar denizde kuduran...
geri dur kumsal
daðlar küçülsün
yüreðimin çamaþýr günü,
aksýn kirin köpüðün
çarþaf çarþaf serilsin akdeniz
yýkansýn yüreðim
çakýl taþlarýnca tertemiz...
sevda ne ki yel nedir
saðanak ne ki sel nedir
gözyaþý ne ki göl nedir;
hangi nehir seni bana býraksýn?!
sözü gülle yüreðimin
balyemez
aðýzýndan dolma,
denizin dibinde pas tutmuþ
gözlerinde yas tutmuþ
seni kendine has tutmuþ,
sýkýþýp kalmýþ gülle(?)
gözlerin;
çekip giden bir gemi,
ateþ deðil, su yakar beni
ne kadar uzaksýn
gözlerin kaç deniz mili
mil çekmiþ yüreðime...
yalnýz ateþi görür yüreðim,
yaðmurlarýn bol olsun
aðla bu mevsim, aðla sevgilim...
kýþtan sonra kuþ gelir
tomurcuklar çiçeklenir
aðaç boylanýr, dal göverir,
yaz yakar
akar beyaz incir
dudak dilden,
dil/dudaktan bal verir...
geleni yok,
gideni yok gönüldeki bahçenin
seveni bülbül, sevileni gül,
eriyeni çürüyeni
taþýna, topraðýna
dalýna, yapraðýna
gül aþkýna ödül...
sýnýr ne ki el nedir
dost ne ki tel nedir
diken ne ki gül nedir
sahra ne ki çöl nedir,
ateþin beni yaksýn;
yaðsýn yaðmur, þimþek çaksýn
gül aðlar,
gül yanar,
gül diker,
kül dökerim sevgilim...
Þaban AKTAÞ
29.12.2001