Sen Sakın Ölme Anne!

Sen sakýn ölme anne!

Henüz altý yaþýndayým ben.

Daha dünyanýn yuvarlak olduðunu bile öðrenemedim,

Her taraf bana dümdüz görünüyor anne!

Yavrucuðun hayatý yeni tanýmaya baþlamýþken düþülür mü kara topraða?

Bak bisikletimi sürüyorum,

Yüzümde hep ayný gülücükler,

Hem neþem yerinde...

Arkadaþlarýmla oynamak istiyorum anne,

Sokaðýn tadýný çýkartmak istiyorum,

Bana acýyarak bakan gözlere inat.

Bir saða, bir sola koþuyorum,

Karným acýktýðýnda gözlerim seni arýyor, ama yoksun iþte...

"Annem nerede?" diye sorduðumda, "hastanede, gelecek" diyorlar.

Üzerine tereyaðý sürülmüþ bir dilim ekmekle avutuyorlar beni,

Ve yine sokaktayým...

Ben oyuna doymadým ki sana doyayým anne!

Ben sana doymadým ki...

Karanlýk çökünce eve koþuyorum,

Her taraf insan seli ama sen gelmedin anne!

Anneannem " yavrum, bizi býrakýp da nereye gittin?" diyerek neden aðlýyor?

Bir daha gelmeyecek misin yoksa,?

Beni kollarýna almayacak mýsýn?

Kucaklayýp sarmayacak mýsýn anne?

Bana masal anlatmayacak mýsýn yoksa?

Arkadaþlarým, "annen ölmüþ" diyorlar.

Ölmek böyle bir þey mi anne?

Yetim kalmak böyle bir þey mi?

Beni yetim mi býrakýyorsun anne?

Ýnsan körpe çocuðuna kýyar mý böyle?

Hýçkýrýklarýn arasýnda senin adýn yankýlanýyor.

Aldýrýþ etmiyor gibi göründüðüme bakma anne!

Anadan yetim kalmak kolay mý sanýyorsun?

Altý yýllýk þefkat yeter mi sanýyorsun anne!

Yoksa sen beni terk ederken hala güldüðüme mi aldanýyorsun?

Hani hep diyordun ya "erkekler aðlamaz" diye,

Erkekliðim tutuverdi iþte...

Ama sen ölme anne!

BUgün belki erkekliðimden dökemediðim gözyaþlarýmý,

Büyüdüðüm zaman,

Yetimliði hissettiðim zaman,

Annesizliði fark ettiðim zaman,

Seni özlediðim zaman dökeceðim anne!

Altý yaþýnda aðlamayan erkek, büyüdüðünde çocuklar gibi aðlar mý dersin?

Sen bunu nereden bileceksin anne!

Sen yetim kalmadýn ki...
Sosyal Medyada Paylaşın: