Döndür Kirmeni Çocuk

al kiremitlerim
kerpiç kollarým
içimde boþluk derin kuyu
içinde yaþlý bir çocuk

düþer yollara düþleri
kýzýllýðýn hatýrýna sabah/tan
heybede bolca kenger
gece karanlýk.
karanlýk korku
çünkü üstünde gezer
bepuk kuþu

hayýr
yok aðlamak
destur al sabahtan
çocuk….
dönüyor avuçlarýnda
kirmen
bak

omzunda daðlarým
eðrilsin tiftif tiftik
süzülüp koynundan
aksýn teri
býrak
mevsime yenik gözleri

kýþ dibinde ayaklarýn
doku ince ince
yeniden
kanýyor güneþin ateþi

köþede katlandý
gölgesi öðlenin
silinirken ufuktan
þimdi
an akþam.
gece gelir birazdan

sýrtýmda kaymakta
güneþ harami aymazlýðýnda
yaný baþýndayken
ellerim buz kesti
öte bir yarým senden

bir dur
bu güzel yüz
bu beden kimin
gülen
gözleri göçtedir

dur da bir dinle
delilenme yarým aklým
akýlsýz taþtý mezarlar

geri dön sanýk!
titreyerek doðan
korkak
suçsuz kâinat
can çekiþen aþkýn tanýk
tutku düþtü gözden
vakit çoktandýr kriz
aþk da mimlenmiþ

belki saklar
bir avuç deniz içinde
bir yudum gökyüzü
koynunda var daha
nice sabahlar

Blackless





Sosyal Medyada Paylaşın: