Derdime vakıf değil canan, ey sessizlik içinde yanan!

Ne söylenir bilinmez oldu
Ruhum hicrana ram oldu, gözler beklemekten yoruldu
Sessiz çýðlýðým ar oldu, sükût etmek nar oldu, artýk yazmak kar oldu
Geçip gitmeden, bir kelam etmeden, melalimi hasretmeden gönül söyle nice olur

Aþk, halin deminden söz eder
Ruh maþukunu bekler, gönül vuslat için can çeker
Dert nefse heder, çile sabýr biçer, ah u figan eylemek elbette beter
Dere olmazsa nehir neyler, derya niçin firkatle hülyalarýmý an be an yâd eder

Artýk söyleyecek bir sözüm yok
Umut yüreðimde çok, ruhuma neden saplanýr amansýz ok
El hak nasipten öte bir çare yok, akýl neylesin, izan yol versin vakit çok
Ey nazargahýn sahibi, sen bilirsin, sahibimsin, iltica etmekten çýkar baþka yol yok

Güle sorsam ne yazar
Bülbül feryadýný basar, yakýnmak neye yarar
Akýl tarik için var, irade vakfedilmiþ en ulvi nazar, sýzlanma yar
Her lahzanýn bir mizaný var, zan ile amel etmek kader deðil maksat neye yarar

Tasavvur etmek nasýldýr
Hangi mihengin aynasýdýr, aktif akýl ve vicdan farktýr
Merak ve azim tercih içinde ki Furkan’dýr, berzah haþyet adýna nazardýr
Kul olmak, hassasiyet taþýmak, inayete tabi olmak, ihsan için yarýþmak nasiptir


Mustafa CÝLASUN

Sosyal Medyada Paylaşın: