CÜZZAMLI YALNIZLIK
Korktum,
Yazmaktan
Ve
Yaþamaktan...
Karanlýktý geceler,
Ellerim buz gibi soðuk.
Hep bir yanýndan rüzgar alýyordu hayatým.
Düþlerimin penceresi açýk kalýyordu,
Ýçeri dolan rüzgar
Kalemime vuruyor,
Sonra
Tutluyordu
Geçmiþimin adým yazýlý omuzlarý...
Kimseyi beklemiyordum
Iþýklarý yakmýyor,konuþmuyordum
Hep elvedalarla çalan kapýma
Asýlan ayrýlýk notlarýný topluyordum günaðýrýrken
"Hastaymýþ o"diyordu karþý komþu çocuklarý
Ben gülüyordum...
Birgün,
Karþý evden yükseliyordu yangýn
Sonra ayný yangýn
Yakýp kül ediyordu bir kenti.
Her giden bir parça yaþam alýyordu benden
Her giden biraz bendi.
Kelimelerimin bu yüzden tutuktu dili
Harflerim kekeme.
Cüzzamlý bir hayatýn,
Yadýrganan bakýþlarýnda büyüyor
Küçülen zamanýmla,
Gidenlere çiçekler dikiyordum
Sarmaþýklarla kaplý,mabed saydýðým
Karanlýk balkonumda.
"Hastaymýþ o"diyordu karþý komþu çocuklarý
Ben kapýdaki küçük delikten onlarý izliyordum.
Gözlerim konuþuyor
Geçmiþim konuþuyor,
Ýçimin çocuðu konuþuyor,
Onlar hiç duymuyordu.
Ýþte ben
Bu yüzden korktum hep
Yazmaktan,
Yazmalardan,
Kapýma asýlý notlardan,
Günaðarmasýndan,
Kapý önündeki çocuklara kapýyý açmaktan,
Karanlýktan
Ve
Yaþamaktan...
Gidenler dönmemek için çaldýðýnda kapýmý
Ve yastýk altýna gizlenen
Ýntihar mektuplarýný okurken yaþlý gözlerim
Antiçtiðim zamanlar hediye ettim ruhuma.
Gün aðýrýrken topla notlarý
Ve
Ölümlerin sindiði,lanetlenmiþ
Kapýný kimseye açma.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.