çağır beni

Kanatýr mý sanýyorsun sözlerin beni
Tanýmam mý sanýyorsun gözlerindeki esaret zincirini


Ah sevdiðim
Sen beni hiç bilmedin mi?
Sýla dediðin bir çizgi
Ýki ucuna konduðumuz
Haritalarýný terkeden kuþlarýn silinmiþ ayak izleri belki
Belki çiðneyemediðimiz bir lokma ekmek


Gönül yordamýyla tutunmak var ya sevdiðim
Ellerinin asýlý kalmasý bir aðaç dalýndan
Býrakamazsýn istesen de
Aþaðýsý boþluktur hani
-kendi kalýbýyla dolmayan-
Kenetlenirsin de yukarý çeker seni


Olmuyor sevdiðim
Göðsümde sakladýðým mektuplarýn adresi belliyken
imzamý atamýyorum altýna
Diyemiyorum bunlar benden


Belimi büken hasretin kýrbacý þaklýyor yüzümde
Dökülüyorsun kirpiklerimden
Nasýl toplamalý düþtüðün yerden seni
Nasýl kaldýrmalý ayaða bu sevdayý yeniden?


Düþün sevdiðim…
Azýðýný ardýnda unutan kervanlarý düþün
Kuruyunca dudaklarý susuzluktan
Geri dönüþlerini düþün zahmetli
Açlýðý düþün
Ki hýrsýzlýk yaptýrabilir haramdan sakýnan bir ele
Haramilik deðil benimki
Dönmek, aslýný býraktýðýn yere
Bir de;
Bulamama korkusu.


Ah münzevim...
Aç kapýlarýný umuda ardýna kadar
Kimsesizliðimin yareni olsun kimsesizliðin


Aþk ki kaf daðýnýn ardýnda masal.













Sosyal Medyada Paylaşın: