Onca laf söz dediler yinede bir hece etmedim Attýlar yerlere kalbimi, onlarýn önünde eðilmedim Doldu sessiz gözlerim akmadan yaþlarý sildim Çok kýrdýlar beni anne yinede bir ses vermedim
Küçük þirin ellerim þimdi kýrmýzýya boyandý sanki Aradým bir saat önceki zamaný cevap veren yokki Saðým solum insan doldu Allah’ým bu ne iþ ki Çok üzdüler beni anne yinede bir ses vermedim
Bu son gündüz güneþi sabahýn ilk ýþýðý yok artýk Her yaným param parça oldu kalmadý bir þey kýrmalýk Açýlsada göz kapaklarým yinede herþey karanlýk Çok caným yandý anne yinede bir ses vermedim
Ýstermiydim cansýz bendenimle omuzlara yük olmayý Bir beyaz elbise giydim üzerime terkediyorum dünyayý Bir bakýþ býraktým ardýmda unutamýyorum o güzel yýllarý Ölüm ölüm öldümde anne yinede bir ses vermedim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgunum_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.