Belki gelirsin diye, mektuplarý sakladým Kaçýncý faslý bahar, can kurudu deride Dostumu düþmanýmý hep boþ yere hakladým Can suyum da çekildi, kim kaldý ki geride
Anka kuþunu çalýp, Kaf daðýný kandýrdým Büyüsü bozulunca, ateþ oldu sözleri Kanadý tutuþunca kendimi de yandýrdým Dönüp bana bakýnca, yaþla doldu gözleri
Caným acýyor caným, duaya kalkmaz elim Ne borcum var yýllara, koparýldým da erdim Yürek kabul etsede,intizar etmez dilim Kârda zarara girip, derdi cüdaya verdim
Yanýk türkü çalmasýn, evim ýssýz girilmez Misal istesen vermem, gözüm vuslatta kaldý Ýpek olsa halýlar, eve yurda serilmez Ellerim uzansa da, bitimsiz zora saldý
Daðlarýn baþý duman, harelenirde bitmez Dolambaçlý yollarým, ayak tökezler durur Sisi vadiye iner, yitsin derimde yitmez Labirent çýkmazýnda, kader vuslatý vurur
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.