Senden sonra ilk kez
Penceremin demir parmaklýklarýna sarýldýðýmda
Ardýndan bakarken düþlerim,
Umutlarým,
Geleceðim,
Adýmlarýnýn nasýl kararlý olduðunu,
Bir kez bile geriye bakmadan uzaklaþýrken
Ýçimden limeler alýp gidiþini
Anýmsadým bir an..
Yine soðuktu bu demir parçalarý,
Yine buz gibi ve paslý
Gidiþine þahitti
Týrnaklarýný geçirip umudumun orta yerine
Þahitti iþte;
Derinlerime iþlemiþ her adýmýnda
Derinleþen yarama..
Islanmýþ yanaklarým da aldý nasibini
Ben aðladým yine aðladým
Kabaran hýçkýrýklarým ardýndan
O soðukluðunu hissettirdi
Týpký gidiþin gibi,
Gidiþindeki ürperiþim gibi..
Penceremden içeri uzanan yeþil aðacým
O vakit kupkuru bir sarýya döndü
Ve arýzalanmýþ bahçe kapým
Ýzin vermez gibi bu evden çýkýþýna
Ýzin vermez gibi
Bir ömrün yýkýlýþýna..
Çürürken bedenimin sol bölümü
Dediðim gibi arkana dahi bakmayýþýn..
Uðruna ne hayatlar hiçe sayýlýr
Nelerden cayýlýrdý tek kalemde,
Ki uzansaydý ruhuma seviþlerin
Bir ömrü harap etmemiþcesine..
Kanadý bir sevdanýn bir kanadý
Diðeri kýrýk..
Ne yine havalanabilecek mutluluk
Ne ölmeden gömülecek
Paslý demir parmaklýklarýn ardýnda
Yine bekleyecek hayalleriyle..
Yine tükenecek,
Hiç tüketilmemiþcesine..