Açýk denizlerden kopup gelen bir tsunami misali hýrçýn,
Bin kaleþ mermisi kadari kýzgýn
Darbeler indirdin yüreðime…
Sitemim sana yar,
ne olurdu, sana yakýnlýðýmý
bunca mesafelere sýðdýrmasaydýn?
Yýllarca kovaladým durdum,
uzanýp bir gonca gül misali koparmak istedikçe
sen,
çýktýn gittin hayatýmdan bir alaycý gülücükle
bir deli sevdaya atarak.
Kapatýlamaz mesafelerin deli dolu koþucusuydum.
Kovaladýðým meðer acýlarýmmýþ.
Sýrtýmda çuvalým hep acý dolu,
taþýnýr gibi deðil…
Acýyarak bakmayýn öyle,
Sevdaya kaptýrýp da yüreðini,
aklýný yitirmiþ ilk mecnun ben deðilim!
Ben, daðlarýn devasa çýnarýyým.
Deli poyraz döker yapraklarýmý kurumadan
Ve mutlulukla konan kuþlarla dolmaz dallarým.
Býrakýp da beni gitmeseydin ölür müydün sanki?
Bir vedalaþmayý bile çok gördün,
Ölür müydün bir kerecik deneseydin?
Çok þey mi istediðim?
Sana olan sevgimi anladýðýn zaman,
Kendini ne kadar büyük bir aþktan
mahrum býraktýðýný anlayacaksýn…