SEN

Sen !..
Karlý daðlarýma doðan güneþ,
Hayata parlayan çoban yýldýzýmsýn…
Sen!..
Yaðmurdan sonra açan gökkuþaðý,
Yediveren güllerimsen…
Sen!..
Bozgun fýrtýnam,esen yelim,
En deli tufanlarýmsýn.
Sen!..
Sevda çiçeðim,koca çýnarým,sevgi bahçem,
Soldurmaya kýyamadýðým menekþelerimsin…
Sen!..
Ýçimdeki huysuz,arsýz,yaramaz çocuðun sevinci,
Gülen gözlerisin…
Sen!..
Ýçimde öldürmeye kýyamadýðým son aþk!
Tek caným,tek kaným,can yoldaþýmsýn…
Yani kýsacasý sevgili,
Sen !..
Gizli ,saklý kalmýþ duygularýn masumiyetindeki ‘’adam’’.
Varlýðýmýn sebebi,yaþama sebebim,
En büyük aþksýn,aþkýmsýn.
Mevsim hep sonbaharda olsa,
Sen bende hep baharsýn sevgili,hep baharsýn…

Ayþe Baþaran

23/08/2012


Sosyal Medyada Paylaşın: