VAZGEÇERİM SEVMEKTEN

Ne dermaným kaldý artýk, ne bir damla arzum,
Ruhumu bürüyen bambaþka bir beden sanki.
Feryadýmýn aðýnda mahpus kaldý huzurum,
Gözlerimden süzülen göz yaþým da sen sanki.

Bir tebessüme yer veren o anlarý sevdim,
O anlar ki büsbütün zarafetinle taþmýþ.
Hüzün daðýtan beyaz yalanlarý da sevdim,
Kibar diline dökülmüþ, pak kalbinden aþmýþ.

Zerre karþýlýk ummadan sana bel baðladým,
Kupkuru aðaçlara gülünç bezler baðladým,
Metruk yollarda sýkýþtýrýnca beni zaman,
Varlýðýna sevinmek varken kamsýz aðladým.

Gözlerim düþer boþluða, görmek ister seni,
Bir þans arzular ellerim, deðmek ister seni,
Sen olmadan noksandýr, kaknemdir güzellikler,
Çirkin olan ne varsa yanýnda ister seni.

Görkemli seyrinle narlarda yandý ümitler,
Coþkumla baþ edemedi, tükendi divitler,
Bir anahtar yoktu sýzmak için yüreðine,
Ne ettiysem olmadý, çözülmedi kilitler.

Sen olmadan heba ettiðim sayýsýz nefes,
Soldurur yüzümü, ne tad býrakýr ne heves,
Ölüm girer düþüme, yoksa medet cephenden,
Sarsýn beni çepeçevre o topraktan kafes.

Ne hazin vaziyet ki ben geceyim sen gündüz,
Ýçinde kaybolduðumuz yalandýr düpedüz,
Babam gibidir sevmek, anam gibidir aþk,
Koskoca Dünya’da hem yetimim hem öksüz.

Öyle periþaným, yüz çevirmiþ benliðinden,
Bir tebessüm bile kalmadý zenginliðimden,
Mirasým göz yaþlarý ile süslü elim keder,
Nesebim bihaber olmasýn yitirdiðimden.

Dudaðýmda mahpus kalan o veda busesi,
Her bir zerresi tenin kokan rüzgarýn sesi,
Hasret de getirir beraberinde, kimsesiz,
Sýrtýmda can yükü, ensemde aþkýn nefesi.

Gün gelir de kuþlar býkarsa gökte gezmekten,
Duru ýrmaklar akmaktan, balýklar yüzmekten,
O vakit yolumu kurar, gayemi satarým,
Vazgeçerim sevmekten, vazgeçerim sevmekten…

Salih Duysak

Sosyal Medyada Paylaşın: