yalnýzlýðýn kör karanlýðýnda bir mektup yazýyorum sana mum ýþýðýnda
yokluðun kör býçak ruhumu kanatýyor herþeyden vazgeçtim ama aþktan geçilmiyor. yokluðun kör býçak kalbimi kanatýyor böyle çok sevince aþktan geçilmiyor
gözlerimde yaðýnca yaðmur belki o zaman yüreðim soður içimde biriken acýlar belki ozaman kaybolur gözlerimden geçen bulutlar gün açýnca kaybolur.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
misalşair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.