Bülbül aþký adýna, sinem üzre dol yeter Gönlüm hilesiz vurgun, kurbanýn olayým yâr Bu yüreðim üþümez, sen yanýmda ol yeter Üç adýmda varýrým, sevdana dolayým yâr
Gülde vefa yok diyen, ne de doðru söylemiþ Kirpiklerim hislenir, hüzünlere daldýrýr Diken aþký onunki, bülbül figan eylemiþ Üzüm karasý gözün, sazý telsiz çaldýrýr
Gönlümün kalemiyle seni düþündüm yazýp Kaprisine yenilme, cana sesini duyur Meczupluða soyundum, sevdaný beyne kazýp Yalanýna karným tok, bana deme su uyur
Kar yangýný aþk yolum, bir tek dumaný tütmez Kokusuyla tenine, her özlem çektiðimde Havan salýnýp geçer, topraða siner yitmez Yüreðim efkârlanýp, gülleri ektiðimde
Ellerimden asýlýp, güncelerden çýkarsan Efkârým tütsülenir, dumanýný yel alýr Yemin ettim inan ki, cemalimden býkarsan Bana özün takýlsýn, sana sevinci kalýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.