Kalbimin üzerine inen yumruk./ içimi sýzlatýr kanayan yaram. mezar toprðýnda gülü aðlatýr, yüreðime atýlan tokat./ . Yarým kalan özlemler, kanatlarý kýrýlmýþ bulutlardan oyuncaklar yaptým, oynasýn diye yetim çocuklar... . Hüzün sinmiþ duvarlara yapýþan acýlar katmerleþtirir sancýyý, koyu keder gözlerle yapayanlýz kalmaktýr ulu orta yerde hayatýn, saðýr eder susukunluk,açar aðýzýný konuþmaz, dört mevsimde sonbahardýr,tellere takýlan uçurtmada kaldý yüreðim./ . Yamalý bohçalardan saçýldý yerlere kýrýk dökük umutlarým, sýký baðla,kördüðümü iyi at,saçýlmasýn yerlere kederim, periþaným,kederliyim,derbederim, yapacak pek bir þeyde yok hani, böyle gelmiþ böyle giderim, . Kalmak için çok geç,gitmek içinse erken, asýrlýk yolculuktan kervanlar dönerken, dünyanýn son ýþýðýda sönerken, ilk uykuya yattýðým günden beri rüyadayým, hafakanlar karabasanlar uykumu bölerken, ne uyuyabildim,nede uyanabildim ruhum bedenimi döverken./ vadem kapýda,son randevuda, caným avucumda, dostlar baþucumda, kapkaranlýk bir tüneldeyim, benmiyim bu,ben mi yaþadým hayatý,hayat mý yaþadý beni, yeniden mi doðuyorum, doðmak için mi ölüyorum... hayret ki dostlarým aðlýyor ben gülüyorum... yavaþ yavaþ ölüyorum, bu ne yaman bir sondur, ama ben gülüyorum, ölürken; gülüyorum./ ölüyorum gülerken./
yunus ça./
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.