AZABI DİLEMEDİM

Saçlarýný koklarken kar beyazý elini
Ellerime aldým da; aklýný çelemedim.
Yangýnýmý yoklarken gözlerimin selini
Alevine saldým da; harýna gelemedim.


Kem gözlerden sakýndým, hayatýmdan esledim.
Bir kendime yakýndým, damarýmdan besledim.
Çalýlara bakýndým kuþ diliyle sesledim.
Kafesime daldým da; gönülden çilemedim.


Dayandým oncasýna baþa gelen afatýn.
Bakmadým goncasýna baðlarýnda serhatýn.
Ulaþtým loncasýna daðlarýnda Ferhat’ýn,
O gürzünü çaldým da; kayayý delemedim.


Geldi geçti yýllarým kaderime üzüldüm.
Savruldukça küllerim köþelere büzüldüm.
Çözüldükçe dillerim imbiðimden süzüldüm.
Çektiðimle kaldým da; azabý dilemedim.





Eslemek: Önem vermek, aldýrýþ etmek







Sosyal Medyada Paylaşın:

vega4 Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

ÇORAK TOPRAK PARS TÜRK KADINI BİR ZEYNEP KÂMİL ÖYKÜSÜ BEŞİK KERTMESİ İSTANBUL'A VEDA ÖZNUR 'UM MERHAMETTEN MARAZ DOĞAR 1 GÖKYÜZÜ KİRPİĞİMDEN AŞAĞI