UMUDUN SABRI.!

Yokluðunda bir kez nefes almadým,
Kafese týkýlmýþ bir kuþ gibiydim.
Altýn kafes olsa neyler bülbüle,
Aðustos on beþte bir kýþ gibiydim,

Kafesin içinde sanma yaþadým,
Hayat beni ben hayatý dýþladým.
Seni deðil hep kendimi suçladým,
Yosuna belenmiþ bir taþ gibiydim.!

Yalnýzlýk Rab’be has mahsus deðilmiþ,
Yar beni çileye gam’a gark etmiþ.
Hasretlik ömrümü yemiþ tüketmiþ,
Bir zaman kartaldým der/miþ gibiydim.!

Baþýmda dolandý leþ kargalarý,
Koyun can derdinde tut hesaplarý.
Kasabýn elinde kör býçaklarý,
Boynumu uzatmýþ ver/miþ gibiydim.!

Düþmüþken doðrulup kalkmam zor oldu,
Düþürende kaldýranda yar oldu.
Çektiklerimiz’se yana kâr oldu,
Yoksa caný teslim etmiþ gibiydim.!

Sigara molasý vermiþtik yar’la,
Nadas’da beklettik kýrk yýllýk tarla.
Sevgi tohumunu ateþten nar’la,
Umuda sabrýmý ekmiþ gibiydim.!

Yar sevdan olmasa ocak tütmezdi,
Kuru dal yeþerip filiz vermezdi.
Tohuma"Cano yar" ismi koymazdý,
Nerdeyse umudu kesmiþ gibiydim.!

TÝRYAKÝ Yaradan destur de, dedi,
Çok þükür çaresiz bir dert vermedi.
Bülbül kaderinden gül’ü silmedi,
Silseydi mezara girmiþ gibiydim.!

23 Þubat 2013
02.30
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: