Senden sonra bu kentte kýyamet koptu herkes öldü gözlerin bu kente küseli hiç bir aðaç yeþil deðil iliklerime kadar yalnýzým keþke Dicle boðsaydý beni Nemrut’tan düþseydim günbatýmýnda gözlerine hüzün taþýmasaydým utanýyorum AÞK ÞÝÝRLERÝNDEN utanýyorum gümüþ rengi gecelerden
Hiçbirþeyden korkmadým seni büyütmekten korktuðum kadar sen büyürsen bu kent ölür sen büyürsen kime küçüðüm derim hangi yeþile sýðýnýr gözlerim ölümü ayrý hücrelerde bekleyen müebbed mahkumlar gibiyiz suçumuz sadece sevmek, sevmek sevmek.......
Bütün yolculuklarým sana sensizliðe alýþamam sensizlik yokoluþun diðer adý sensiz nasýl yaþanýr bilmem ki...
Atakule’den Ankara’yý izliyorum her ýþýkta SEN Yalýkavak sokaklarýnda þarkýmýzý mýrýldanýyorum aðlýyorum þarký þarký her ezgi her deniz SEN sokaklarýmýz; elinden þekerleri alýnmýþ çocuklarýmýz
iþte yine þarkýmýzý dinliyorum
Ez koçere riya durim Býrindarým býrin kurim lori lori lorikamýn tu dýheli lý ber çavemin çare naye jý destemin