Kul’dum Bilmedin

Kul’dum Bilmedin

Þiirlerden okur, elden duyardým.
Aþk denen duyguyu, seni görmeden.
Hatta bazý zaman, býkar bayardým.
Yüreðime yârim, seni örmeden.
Þimdi ben de aþýk, oldum bilmedin.

Naz ile insanlar, usanýr sanýr,
Býkarlar bilirdim, aþka düþmeden.
Meðer nazlar ile, gönül yýkanýr,
Aðarýrmýþ nurla, sanki çeþmeden,
Akar gibi sular, doldum bilmedin.

Eriyip yok olsam, ben yýkanarak.
Aþkta var olurum, içine dolup.
Mancýnýkla atsan, odda yanarak,
Yokluða karýþsam, uðruna ölüp.
Hazdýr çünkü aþka, kuldum bilmedin.

Mustafa EROL
24. 02.2013
Manavgat / Antalya

Sosyal Medyada Paylaşın: