bulutlar
semadan nafile bakýyordu topraða
gölgeler alabildiðine sahteydi
ey sokak lambalarý
hanginiz
kaçýný çaldýnýz güneþin renginden
söyleyemediniz bana
bihaberdim þehrin gürültüsünden
doðanýn orta yerinde
hayret
mevsimi gelmiþ yeniden
bu akþam deva niyetine
kurbaðalarý dinledim köyümden
koca bir kavak vardý
son fýrtýnada yýkýlmýþ
kadý hikayesinde birileri gülerken
þamara hazýrdý ellerim bedenime
yoktular
sinekler iðnesini biliyor olmalýydý
uyanmayý beklerken cemre nefesinden
merak içinde baþým dönüyordu
çelik kanatlar
okþadý mý bilmem coþan sularý
çildirge bacaklar tekmelerken girdabý
an öncesi duygular
bir yay misali nasýl da kuruluyordu
ellerimde ýsýramadýðým bir simit
her çukur
yandým anam türküsü söyletiyordu
ufkumu gizleyen sis dalgalarý
özümdeki dualarla limanýmý özletiyordu
iþte
nihayet kaygýlar
sanki hiç yaþanmamýþ gibi
þimdi
gece yarýsýnýn zilleri çalýyor
bak her þey, yerli yerinde duruyor
lakin ben
seyrederken üþüyorum en taze hatýralarýmý
hadi
sen ki gönül bahçemin nadire gülü
içim ýsýnsýn biraz
doldur da içeyim, acýsý bol þalgamý
23.02.2013-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.