HÜZNÜN ADI

Bir bilinmezin ufkunda yeni bir yorgunluða yoðun adýmlar atarken
Ve sýðýntýlarýnda kaybolmak isterken hayatýn,
Senden kalan yalnýz kalabalýklarý kovarken kaçtýklarým...
Hüznün adý sen, senin adýn hüzün olunca anladým.

Bu mavi dünyanýn kara deliklerine emeklerken elimden tutan,
Göz bulutlarým karardýðýnda gül kokulu al mendilim,
Gözlerime deðil yüreðime dokunan.
Hüznün adý sen, senin adýn hüzün olunca anladým.

Parçalanmýþ benliðimin kýrýklarýnda
En deli çaðlarýmýn, kar yaðmayan daðlarýmýn
Ve öyle hoyrat öyle zamansýz rüzgarlarýn
Boðulduðum ve yandýðým
Hüznün adý sen, senin adýn hüzün olunca...

Ve senden sonra...
Açýlýnca tozlanmýþ ve küf tutmuþ sandýklarým,
Anladým anlattýðýný ve haykýrdým karanlýklara
Haykýrdým topraða...
Gömerken seni.
Ve anladým... Anlatamasamda anladým!
Hüznün adý sen senin adýn hüzündü ANACIÐIM!


(19 ocak 2013’te Hakk’ýn rahmetine kavuþan Anneciðime ithafen... Mekanýn cennet olsun...)
Sosyal Medyada Paylaşın: