insan gurbette bekleyen bir oda pencereye çöken gölge, sýzar bir baþka masala
en uzak hatýra, kalbin kapýsý açýk sana
gökkuþaðýnýn kapýsýný kapattýk renklerden konuþamayýz parmaklarýmýzý daldýracak mavimiz de yok iþte tam burasý sessizliðimiz dalgýnlýðýn anýlarý ne söyler aðrýyla yama arasý ne çok deniz tükettik, ne çok dip bir vurgun daha yesek yüzümüz boþluktan tükenmiþ gibi aðlayamayýz düþlerde dillenir, inleyiþ yanaklarýmýz da kýzarmaz
biraz çoðalmak için halaya durduk yer aradýk uzun havalarda kýsalmadý kýþlar hüzün sokaðýnda kaç bakýþ sýrrýna sustu tenin altýnda gizlenen kalp sahipsiz deðil, yalnýz ruhun masumdur yaðmuru, buðdaydan yapýlmýþ bulutu göremeyiz yine de topraðý
ey insan düþlerin bir kenarýnda varsýn sen hep kýrýklýk ve kaygýyla
çaðrýlýyorsun hayata
yürümüyorsun,,,
kalk ve git...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.