"Z"si Noksan Şiir

umudun hamalý
güzel ve güneþli günlerin müjdecisi
gül kokulu tepeden týrnaða sevda
hüzün yüklü bu kan kýrmýzý dizeleri
þimdi mi yazarým
þimdi mi düþünürüm
neden çiçeðe konar
bal toplayan arý
neden kar güneþi deðil de
güneþ eritir karý
tüm bunlarý
tek baþýma
þimdi mi yazarým sanýrsýn


hayýr
sýr olsa da bazen
hayatýn içinde her an
var olaný
kaðýda dökmek
þimdi yaptýðým


ne zaman ki
kavgaya girdi emek
güneþ olup ay olup
ne zamanki isyan etti
ok olup yay olup
çoðul ölümler üreten makinalara
iþte o zaman yazýldý
bu þiirin ’A’ sý

yüreðim kanamadý diyemem
ama aðlamadým
yaralý ceylanlarýn çýrpýnýþlarýna
hain tuzaklarýn aðýnda
ölüme an kalmýþken bile
kavgaya sarýlýþlarýna
tanýk olduðum zamanlar
þaþýrdým biraz

yavru ceylanlar yetim daðlarý
kuþatýp teslim alýr mý hiç
aldýðýný gördüm
silahýn çaresiz
kaldýðýný gördüm
umutlandým biraz

umudun hamalý
güzel ve güneþli günlerin müjdecisi
gül kokulu tepeden týrnaða sevda
hüzün yüklü bu kan kýrmýzý dizeleri
þimdi mi düþünürüm
þimdi mi yazarým sanýrsýn

bir bilsen
geceyarýsý
babasý
alýp götürülen çocuðun
þaþkýn
ve soru dolu bir çift bakýþýný
görebilmek için ne yollar teptiðimi
dinsin diye
kýzgýn bir demirin
çýplak insan etiyle
öpüþmesini andýran aðlayýþý
dünyanýn tüm horoz þekerlerini
çoktan razýydým vermeye
ama o sustu birden
iþte o zaman yazýldý
bu þiirin ’B’ si

ürkek
bir geyik
olup çýkýnca
sevdasýný çektiðimiz her þey
her an yolumuzun üstüne
emzirilmez miydi öfke
razý olur muydu
can buna
gönül buna
bayrak edinmiþken kendine
hiç öpülmemiþi öpmeyi
dudaðýndan aðzýndan
hiç gülmemiþi güldürmeyi
en özgür en gür biçimde...

yüreðim kanamadý diyemem
ama aðlamadým
gönüllerin çýldýrarak
canlarýn ölümsüzleþerek
her defasýnda baþka bir kýlýkta
bir alaca karanlýkta
karþýlarýna çýkan ölümü
kucaklayýþlarýný gördüðüm zamanlar

delice sevdiðimiz sevgiliyi
tutup öpebildik mi anýnda
önce ellerimiz
önce gözlerimiz
deðil miydi öpüþen
olasý mý öyleyse
zahmetsiz ve bedelsiz
kollarýna atýlmak zaferin
ne çok deneylerden geçildi
ne çok acýlardan
anlamak için bunu
iþte o zaman yazýldý
bu þiirin ’C’si

derin uykulardayken
þamarlayýp uyandýrdý beni
günü kara bir ücretlinin teri
kitapçý dükkanlarýnda
adý durmadan deðiþen biri
emeklemeði öðretti
haklýya güzele özgürlüðe giden yolda
ne çok habersiz yaþamýþtým
varlýðýndan hayatýn
durmadan çürüyordu oysa
durmadan ürüyor
durmadan yürüyordu madde

zaman
bir taraftan kapatýp
bir taraftan açýyordu kapýlarýný
gözyaþýna ve kana
ve insandý insana
zulmü reva gören
ne dündü
ne bugündü baþlangýcý
sürüp giden çeliþkinin
sürüp giden deðiþmenin
okla sabanla baþlamýþtý
tankla fabrikayla sürüyordu
bunu kavradýðýmýz gün yazýldý
bu þiirin ’ABC’si

emek pazarýnda
insan insana ülke ülkeye köle
böyle gelmedi gitmez böyle
öfke tetikte sevinç zulada þimdi
iþçi/emekçiler davranýn
birlikte yazacaðýz
bu þiirin "Z"sini....





Sosyal Medyada Paylaşın: