þehir; kendini hüznün kollarýna atmýþ, gözyaþlarý mazgallardan taþar olmuþtu...
yine gelememiþtin, vakti gelen buluþma kapýlarýna...
önce, sensizlik kokan rüzgarlarý salmýþtýn, üstüme üstüme, hüznün baþkentinden...
yine yoktun, umutlarým babasýz bir çocuk gibi, yapayalnýz kaldý. yine soðuktun, kasým ayý rüzgarlarý gibi...
hani buz olsan, ancak bu kadar olurdu... geç kalýnmýþlýk, sensizlikle vücut bulurdu... ...
üþüyorum sensizliðin ayazlarýnda, býrakýyorum en içli i mgeleri avuçlarýna, ve, gidiyorum yüreðinin kayýp, saklý köþelerine, bir daha hiç, dönmecesine...
"Hani derler ya; sevmek bazen, vazgeçmektir..."
...
Birkan SUCAKLI Sosyal Medyada Paylaşın:
hydell Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.