Hiçbir Hiçliğe Yakalanmadan

koparacaðým yaprak kalmamýþtý düþümde
kýracaðým bir umursamazlýk direnci
acý gibi geçiyorum aklýmdan kendim
yýðýlý bir kitapla üzerinden yaþamýn
kala kala seni unutmayý anýmsamak kalýyor
ýlýmýþ bir suyla ölüyorum
pay býrakmýyorum ihanete
gözlerimi yumuþumla göneniyor tarih
yokluðunun tadý zedelenmeden
yitsin istiyorum varlýðým
çünkü ben
yokluðunla varoldum
yokluðun yok olmadan
yok olacaðým...

akþam da gurbete dönüþüyor
uzak ýþýklar bile yalana yüz tutuyor
hiçbir donuk gölgede
aðlayan bir isimsiz aramýyorum
sorusuz susuyorum bir de
ardýmda yokluðunu kanatacak
hiçbir sözcük kalmayacak
zaman kýlýna bile dokunamayacak
kahrýmýn kýnýnda
yüzyýllýk bir sýr gibi kalmýþlýðýnýn
çünkü ben
süresiz gidiþine geldim
açýða çýkmadan hiçbir ayak izin
yok olacaðým...

aslýnda hiç yalnýz deðildim
terk tadýnda bir aðustos sýcaðýnda
perde hýþýrtýlarýna umut baðlamadým
zorla selamlamadým
içtenliðini birlikte duyumsamak adýna
hiçbir yaðmurun ilk kokusunu
bütün yokluklarý aþtým yokluðunla
ama hiç yokluðunda deðildim yokluðunun
gülüþünün kenarýný
çocuk umarsýzlýðýmla aradým
sokaðýný unutmuþ serseriden
medet ummadan hiç
ve hiç hiçbir hiçliðe yakalanmadan
hep bulduðumu sandým
yokluðunda avunmayý pekiþtirecek
kanrevan sabahlarýmýn en yalýnýný
çünkü ben
yokluðunun en uzaðýndaki
en dürüst bekleyiþe geldim
sýnýrý güzelliðinin sýnýrsýzlýðýyla çevrili
bu sonsuzluk nöbetinde
yok olacaðým...




kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: