SARIKAMIŞTA GÜN BATIMI...

Kefenlerini bembeyaz karlardan diktiler,
Alýnlarýna þehadet sevðisini yazýp gittiler,
Yürekleri bir sevdaya mýhlandý,
Þehadet þerbeti süzüldü dudaklarýndan...

Gözleri bir hedefe mýhlandý,
Yürekleri cesur ,yürekleri pak,
O yürekler orada bir sevdayla yandý,
’Vatan saðolsun ’diyen alýnlarý ak ...


Yiyacekleri sadece kuru peksimet...
Ceplerinde yavuklunun yýrtýk bir resmi,
Daha doðmamýþ Mehmedin hasreti...
’Söz konusu vatansa gerisi teferruat...’
Kýz küpü tepesinde þafak atýyor,
Yerler buz ,tepeler soðuk...
Ýnanmýþ yürekler vatan sevðisinde namus gibi...
Sýcak ekmek kadar kutsal kovuk kovuk...
Kavuklarýnda dalðalanýr;vatan ve sancak...


Iþýlar þafakta gözler ýþýlar,
Hasret yumaðý kalbler ýþýlar,
Þehitler uzanmýþ beyaz karlara ,
Mermisi namluda mavzer ýþýlar...

Sarýkamýþta þafak sökerken,
Elleri dürbünde yiðit bir asker,
Sancaðý elinde tutarken donmuþ,
Sýkarken moskofun kirli boynunu,
Yüreðinde cihan, vatan kurtulmuþ...


Size selam dursun tarih ve çaðlar...
Bir cihan alamaz gönül mülkünü,
Aðlar sana tarih ,aðlar bir cihan...
Eþi bulunmayan þehadetine...

Gün tepelerden aðardý yavaþ yavaþ,
Gözleri açýk giden yiðitler uyanmaz..
Tarihte emsali olmayan bu savaþ,
Bulunmaz cihanda , billahi bulunmaz...

Musa DOÐRUER(Teslimi)
13.01.2011


Sosyal Medyada Paylaşın: