Ellerimde kelepçe yok, Ayaklarýmda prangalarda… Baþka bir acý veremez,senin yokluðunda çektiðim acýlarý. Ben,sana hasretim, Ben,sevgine tutsak... Dünya bir hapishane oldu, Sessiz ve karanlýk geceler,zindan... Ve içinde ben, Sensizliðe mahkum olan. Seni seveli beri kaç kere af çýktý... Hapishaneler kaç kere doldu, boþaldý... Biliyorum, her suçun bir bedeli var; Benim suçum da,seni sevmek. Sadece hesaplayamadýðým tek þey, Bu mahkumiyetim daha kaç yýl sürecek? Beni bu tutsaklýðýndan azat etmen için, Aþk, kâlbinde ne zaman bir filiz verecek?
14.12.2002 Erman Ulusoy Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.