“-eyi da(ðý)ldýk daa ben uykuyu gaybettim len bu nasý iþ yau, el bana ne demez ya, bi yandan öz be öz yeðenim
öte yandan üsdelik bobasý dedesi mefat etmiþler baþka emmisi, ya(hu)utda dedesi olsa hadi neyse.. öðünde baþga bi baþdutar olsa bi taha yani ona bobalýk bana düþer..
gakdým getdim dayandým gapýsýna yengem dineldi anacýma.. “yenge! bizim takkamýzý öðümüze eðdirme bu o(ð)lan sýk sýk gelip getmesin e(vi)nize”
“-onnar niþanný deði(l) mi? kime ne sen takkaný neyye öðüne eðiyon kine?” “-yenge gýzýn varýsa da; o(ð)lun da var.. Osmaný unutma! dosdumuz varýsa da duþmanýmýz da var”
“-o(ð)lumu herkeþ benden fazla mý düþünüyo da kimse kiyasý!, .okyedisi olmasýn olum da var, gýzým da, analarý da benin, bobalarý da gelip gedip herkeþ laf dokandýrmasýn
bize kimse garýþmasýn.. ötüyon Hasan emmim, böðün sen, dün görümcem olmaya gomaya yermeyesiceler
niþanný.. onnar niþaný.. bunu da eyi bellen, hemi de.. o(ð)lumu file de diline dolamasýn hiþ kimse emme dokuz o(ð)landan can güyem bunu da eyi bellen!” “bunu böle demecedin yenge!” dedim…