gökyüzünde tek bir taþýn görünmediði limanlarda martý sesleri hayal ediyorum kýyýlara çekilmiþ sandallarýn sahipsiz kaldýðý saatlerde
üzerimde haki bir ceket, iliðimi kemiren bu mudur? kimsenin farketmediði yuvasýnda bir karýncaya imrendiðimse doðrudur.
hiç bir þey deðiþmiyor nasýl olsa elinde mikrofon sen þarkýlar söyle kahkahalarla güldüðümüz o sýcak gecelerde ýlýk bir çay gibi, okþa yüzümü bir doktoru iyileþtiren hasta misali gözler hiiiiiç açýlmasýn. yatakta ve sessiz gelenlerin ne getirdiðini düþünmüyorum artýk.
odam aðýt yakýlmayan bir cenaze evinin ortasýdýr. bu saatten sonra bana hasta ve umutsuz bir doktor lazým. bilmem anlatabiliyor muyum?
19.02.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.