GELEBİLSEYDİN

Güneþe sevdalý sesin,
Yüzün daðlara.....



Parmaklýklarý kesip attým aramýzdan,
Öfkeyle özlemle törpülerken...

Ýlk ömür törpümü eskitirken,
Dað yamacýndaki gelinciklerin kýrmýzýsý kaldý senden bana,
Bir de papatyalar , taç yaptýðýn...
Küçük taþlý patikadan vardýðýmýz tuzlu Akdeniz...
Alýþveriþin büyüsüyle tanýþtýðým bakkal,
Bir de 5 yaþýmdaki aþkýma tanýk olduðun Hakký..

Ön demirine oturduðum turuncu bisiklet,
Benimle hala biliyor musun?
Ama kimseyi oturtmadým oraya , kendimden baþka.

Zorla geldiðim arkadaþ tatilin; hala en eþsiz tatilim
Karadeniz’in lodosunda öðrettin bana yüzmeyi.
Bir yarýþ yapardýk çatal kayaya varmasýna seninle,
Gelebilseydin...

Þili tepesine böðürtlene de gider miydik?
Dayýmýn fýndýk tarlasý yok ama artýk,
Fýndýða dalarken her yerini sokan arý kovanlarý da yok,
Zaten artýk dayým da yok...

Gelebilseydin eðer;
O kara þehre de uðrardýk,
Bulak’a da giderdik hem,
Taze antep fýstýðý vardýr hala belki bahçelerde,
Bir çam altý bulup patates közleyip,
Mezarlýktan geçerken
Tasýyabilir misin diye düþünmeden,
Senin kucaðýna atlardým yine,

Asýl özlemim
Senin küçük kýz kardeþine...

Her doðan güneþ yüzünü eskitse de;
Taþý bastým ya göðsüme
O daha bir acýtýyor...


Gel de aniden sevindir beni...










Sosyal Medyada Paylaşın: