bulanýk havada garip bir sýr saklýydý Tanrý sanki boþvermiþti dünyayý umursamýyordu güneþ sararmýþ baþaklarý tozlu yalnýzlýk sarmýþtý içe kapanan binalarý
kimse gülmüyordu aðlamýyordu da
hisleri kararmýþ günlerin içinden düþe kalka geçiyordu insanlar denizlerde bir durgunluk bir durgunluk kýlý kýpýrdamýyor dalgalarýn vurgun yemiþ beyaz martýlar yüzü çizilmiyordu kayalarýn
çocuklarýn caný vanilyalý dondurma çilekli þeker bile çekmiyor okul yollarý ýssýzlýðý kedilerle paylaþýyor seviþmiyordu kýrlangýçlar çam koynunda
pencere önünde siyahlý bir kadýn usunun depremlerinde ki artçý sarsýntýlarý kaðýda kaleme kaydediyor gözyaþlarýný saksýda kuruyan fesleðene boþaltýyor her hücresinde kan sýçramasý içten içe ölüyordu
isyaný tutan perdeler sustukça kadýn sarsýlýyor, sarsýldýkça duvarlar çatlýyor oda buram buram hasret kokuyor
kimse gülmüyordu aðlamýyordu da…
ayþe uçar 19-02-2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
flycan57 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.