Bedenim tek hücrem Hücrem kadar yer yakarým Belki bir karanlýk çýðlýðý Bir gölge feryadýdýr duyduðum Üstüme benzin dök Sar beni Uðruna kaybolduðum adalet Acýyor kestiðin parmaðým Sen ki kibrimin eli kanlý düþmaný Öfkemin dizgini, öcümün baðýþlayaný kefesi dayanmýyor bu terazinin Yarým asýrlýk kini kaldýrmaya Haramýn lokmasýdýr bu deli gibi kustuðum bilmem kaçýncý ihanettir sancýlar içinde sustuðum Ey vicdanýmýn tecavüzcüsü Beni bir umudun derviþi eyleyip Vefa uçurumundan attýn Öldürsen razýyým Fikrime hüküm ver ömrüme son ben çivili tahta sebebi sen toprak al beni.
kuytularda nefes kuyularda ses su deysin çekirdeðe yaþamak ince bir heves.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tuncer TAMTÜRK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.