Beni sabaha karþý vurduðun zaman iþte týpký böyle Delicesine gülüyordun Silah seslerine Polisler ambulanslar gelmiþti Kapýyý kýrarak içeriye girmiþlerdi Sen hala delicesine gülüyordun Bense yavaþ yavaþ ölüyordum.
Beni hastaneye Deli aþkým seni ise Dilim varmýyor söylemeye Ýþte o yere götürmüþlerdi Orada yýllarca gülmüþtün Bir gün karþýnda beni görünce Gülmeyi unuttun
O günden sonra Çýlgýn gülüþlerini gamzelerine sakladýn Bak yine kabuk baðlamýþ Yaralarýmla sana geldim Hadi gül ne olursun tekrar gül Hadi gül bir daha gül Hah iþte böyle Gülünce güller açtý yüzünde Gül dediysem sana Öyle deli kahkahasý atma
Korkuyorum bu gülüþünden Yine beni vurup oraya gitmenden Senin bir normal gülüþünü Dünya gözüyle ah bir görsem Ölsemde gam yemem Senin daha silinmedi Þizofrenik kara kaderin Benimde tabancamda ki Öldürmeyen mermilerim
CENGÝZ DAMAR Sosyal Medyada Paylaşın:
cendam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.