Közden alýnan korsun, bildiðimce yanarým Nefesini alýrken, vuslatý kurma bensiz Alý al moru morsun, usanmadan anarým Yollarýma düþüp de hayrýna yorma bensiz
Çið tanem deðil misin; ben taþarým bendimden Mevsimler hýz modunda, kardelense açmýyor Zerre katre can parem, zor aþarým kendimden Ay hainlik yapýyor, gökten yýldýz saçmýyor
Kalem önayak olup, dizeler yâri yazar Meþakkatin varsa da, seni canýma aldým Silgi arayý açýp, yazdýklarýmý bozar Heyecaným boy verdi, nefes nefese kaldým
Efkarým Duman altý, gözün gözümden geçsin Yâr pencerem hep açýk, kapýdan girmesen de Dilber yanýn arz edip, gönlümü gönle seçsin Þaþkýn maþuklar gibi, kiriþi görmezsen de
Samanyolu gökyüzü, benimle dolsun cismin Iþýl ýþýl asuman, ne yýldýzlar puslanýr Mýh gibi çakýlýsýn, aþk yolum olsun ismin Yakamoz raks peþinde, ne bu gönül uslanýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.