Seninle gönül bahçeme aþk ekmiþim. Kokuna sýcaklýðýna özlemle sarýlmýþým. Narçiçeðim gülüm diye sana tapmýþým. Malesef ah çekip gittin sen narçiçeðim...
Beni ilhamýndan mahrum býrakarak. Kalbime hançeri saplayýp yaralý koyarak. Acý acý yazan þiirlere mahkum ederek. Malesef ah çekip gittin sen narçiçeðim...
Þiirlerimle beni öksüz yetim býrakarak. Gecemden ýþýldayan yýldýzýmý kopararak. Sevgiyle bakan gözlerimi yaþlý býrakarak. Malesef ah çekip gittin sen narçiçeðim...
Bir ömür boynumu bükük koyarak. Bahar ortasýnda hazanlarda býrakarak. Her gün sürüm sürüm süründürerek. Malesef ah çekip gittin sen narçiçeðim...
Sen bitirmediðim en güzel þiirimdin. Sen kalbime kanla çizdiðim resimdin. Sen aþk bahçemde açan narçiçeðimdin. Malesef ah çekip gittin sen narçiçeðim...
kosarli47/mehmet emin dað Sosyal Medyada Paylaşın:
kosarli 47 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.