//Her ayrýlýk sonrasý,
Ýçime göverir hasret sancýsý!//
Öp yaralarýmý yar!
Bak, yalnýz býrakýlmýþlýðýn çýðlýklarý dudaklarýmda,
Bilmem ki bu yitirilen kaçýncý sevda!
Kabuk baðlamadan sýzýlarým, sarmala hadi!
Sarmala, incinmiþ çocuk yanýmý bir kez daha
Bir bilsen ne çok acýyor þimdi
Ne çok kanýyor anýlarým…
….
Tut sevinçlerimi, gülüþlerimi sýmsýký, býrakma.
Ben ki sana sadece bir tutam gözyaþý verebilirim, inan!
Ki bilirsin, aðlamak ibadetin en güzel þeklidir yar!
Senli günlerin hasretini, her þiirin öznesi gibi taþýyorken dilimde
Gözlerimde daðlanan sözcüklerin suskunluðunu
Baþ tacý olmuþ yokluðunun her nefesi ile
Bir ben fýsýldarým kararan güne, bir ben.
***
//Usuma katre katre sinmiþ avuçlarýnýn özlemi,
Dokunsan eriyecek gibiyim þimdi…//
Ah yar,
Daðýt içindeki kalabalýklarýn gürültüsünü
Sana inceden söylemek istediðim bir þey var!
Derler ki “Ayrýlýklar Sevdadandýr.”
Þimdi söyle, sence de öyle midir yar?
Neyse sen bunlarý boþ ver!
Hem bilmez misin tüm ayrýlýklar birbirinden beter!
Sen gel, gamzendeki gülüþü dök yüreðime,
Bu bence tüm sevdalara deðer!
SEHER ERSÖZ