KADER BİZİ KISKANIRKEN YAŞAMAKTAN

oturduðum mahalleyi
hayatlarý tökezlenmiþ
geceyi karanlýk ormanlarýn
uðultusu içinde geçiren

sarsýk inançlý, militan ruhlu
insanlar sarmýþ,

hava da uçuþan küfürlerin
haddi hesabý yok.

o kadar çok kayýp yürekli
öc almayý seven
insanlar var ki;
sevgiyi gözlerinde batýrmýþ.

iþte bu yüzden
zamana bedel biçen
sahte Tanrýlardan korkuyorum.

dili küfürlere susamýþ
ölü bilginler,

kurumuþ yüreklerinden
güzel günlere hasret kalýrken,

ben ayný teselliyi
nasýl avuturum içimde.

her akþam üstü
beynimi kýrbaçlýyan
sonralarýn düþümü titretirken ruhumu,

lanet olasý çýðlýklar
uykuya olan açlýðýmý
acýyla kapatýrken,

küçük bedenlerin kavgasý büyüyor
çöp yýðýnlarýnýn arkasýnda

kötü günleri emziren kaderin
kadehinden içiyorum bu hiçleþen yaþamý

kaldýrýmlara süngülenmiþ
ihtiyarlarýn asasýnda
tazeliðim emildikçe,

ben baharý tavlayan yaz
kýþa soyunmuþ güz mantýðýyla
nasýl seviþirim ki
keyfim istediðince.

sokak lambalarýnýn cýlýz ýþýðýnda
sarhoþlara teslim edilmiþ
kadýnlarýn isyaný vuruyor,
yakýlmýþ yataklardan

manzarasý belli deðil mi?
oturduðum mahallenin

memlekete çare olacak bir yaný mý var,
bacasý bile dumaný özlemiþken

hal halvete girmiþ
abdestine bile su bulamazken ,

öfkesi ruhun da açlýðýyla þiþip
ayraný öksüren aðýzlarda
azrail’e ikram edilmiþ hayatý ben mi dirilteceðim
bu komik bedenimde duran yýrtýk elbiselerimle.

çeþmesinde sýkýlýp sýzlanan suyun bile
çaresizliðini duyarken,

talihe eðiliþimi kutlayan
siz yüreklere sesleniyorum,

vazgeçin zengin ölümleri
köþe bucak koklamaktan,

kader bizi kýskanýrken yaþamaktan.












Sosyal Medyada Paylaşın: