HÜZÜN AKŞAMLARI
Bir kara bulut gibi karanlýðýn üstüne
Çekilirken el ayak, akþam libasýn örter.
Zehir dolu kaseyi,sunar kadim dostuna
Fokurdayan bir yýlan, hayallerimden dürter.
Acý bir çýðlýk ,feryat yükselir avaz avaz
Gönlüme karlar yaðar nerde kaldý artýk yaz
Gözden yaþlar dökülür dilde ise bir niyaz
Gece sessizliðini sanki bir figan yýrtar.
Yýldýzlar da söndü bak kaldýk senle baþbaþa
Bir kýzgýn har içinde nasýl yaþarsan yaþa
Ben pamuktan bir iplik dolaþmýþým bir taþa
Söylesene be gönül bu yükü nasýl tartar?
Yýllar var ki gözledim haydi bekletme beni
Ey bir nazýna candan meftun olduðum peri
Dinmez ki gözüm yaþý sen gittiðinden beri
Söyle ,söyle bu yürek sensiz nasýl çarpar?
Araya girmiþ hicran geceler bana yorgan
Sýzlýyor daim vicdan hüzünse olmuþ urgan
Beni çektikçe boðan bir yara ki sýzlayan
Ya çek de ipim öldür ya da derdimden kurtar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.