Şehidim KUBİLAY'ım

O Gün..
Bambaþka bir gündü..
Baba Hüseyin’in Anne Zeynep’in,
Oðulllarý olmuþtu..
Mustafa Fehmi KUBÝLAY’dý..
Sanki bir Güneþ, bir yýldýz, bir Ay’dý
Burasý... Adana, Kozan’dý.

Kubilay.. farklýydý..
Zekiliði, çevikliði farkýydý..
Karanlýðý delmek,
Cahaleti yenmek..
Öðretmenlikti dileði.
O zaman, bükülmezdi bileði..

Bursa’dan, mezun oldu..
sevinçten gözleri dolu..
Kubilay... Gözün aydýn..
Ýlk vazifendir, AYDIN..
..
Gelmiþti.. Askerlik zamaný..
Haydi..!! Tam zamaný
Kubilay’ým, Öðretmen’im..
Vatan bekçim.., Asteðmen’im
..
23 Aralýk sabahý..
Þafak aðarmak istemiyordu.
Okunan; Sabah ezaný,
Tüyleri diken diken ediyor,
Güneþ bile doðmak istemiyordu..
Etraf.. buz gibiydi..
Kuþlar bile ötmüyor..
Köpekler... aðýt yakarcasýna uluyorlardý..
Çamlar..yapraðýný dökmüþ aðaçlar...
tirim, tirim.. titriyorlardý..
Sanki.. her þeyin habercisi gibiydiler.
..
Menemen üstünde kara bulutlar,
sinsice, sarmýþ; Yobaz, haydutlar.
..
Beklediler.. Ýngiliz’den, Yunan’dan medet..
Adýna, dendi; þeyh.. mehdi..
Derviþ Mehmet..
Bunlar..!! bildiðimiz Mehmet’ler deðildi..
Taþýyor haçlý kaný. Birer vatan düþmaný..
Namert oðlu.. namerttiler..
..
Toplandý eli silahlý altý cani
Akýtmak istiyorlar kaný.
Almak istiyorlardý caný..
Satmak niyetleriydi... Vataný.

Kötüydü niyeti..
Yýkmaktý Cumhuriyeti.
Ellerinde yeþil sancak..
Görenler Ýnsan sanacak.
Baþlattýlar " Þeriat istiyoruz" diye.. isyaný
Gerici.. yobaz doldurdu.. her yaný.
Bilmez ki..!! ALLAH alýr.. Caný

Görev verildi.. Asteðmen KUBÝLAY’a
Vatandý bu ya..!! Vatan.. Savunulacak..
Bu Vatan gidemez geri.!!
Asteðmen..Kubilay’ým ileri.!!

Aldý yanýna bir manga Asker..
Göðsünü edecekti.. siper..
Yoktu.. Tüfeðinde gerçek mermisi
Herþeyden, Üstün geldi, Vatan sevgisi.

Ýkna etmek istedi.. Kara ses Mehmedi
Hainin.. Gözü dönmüþtü.. Kudurmuþtu..
Hiçbir þey ona fayda etmedi.

Çekti silahýný .. Kubilay’ý vurdu..
Yaralandý.. Dünya o zaman durdu..
ALLAH’ýn evi dedi.. Camiye sýðýndý..
Yobazlar oraya da yýðýldý..

Cami duvarlarý çember..
Minareler hançer..
Þadýrvan üzerine kapanmak,
Ellerinden koparýp almak,

Ýstiyorlardý.. çaresiz.. aðlar gibiydiler..!!

Zalim Yobaz, bilmiyordu.. aman..
Kan akýyordu.. geçiyordu, zaman..
Yetmemiþti.. Vurmak.. kan akýtmak.
Var mý.!! vahþice kafa koparmak.

Cebinden çýkardý..Kör, bað testeresini,
Kesti baþýný, býraktý gövdesini,
Aldý canýný, içti kanýný
Parçaladý dört bir yanýný

Koþtu..Bekçi Hasan, Bekçi Þevkiler.
Onlarý da; bir bir fiþeklediler.

Kýnalý saçlarýndan tutarak..
Yeþil sancaða astýlar baþýn
Ruhun Þad olsun Kubilay’ým
Kalbimizde yaþar Naaþ’ýn

Yürüyoruz... Önümüz aydýnlýk..
Gerilerde kaldý.. karanlýk..

Cumhuriyet’tir.. Vatan dört bir yaný..
Yalnýz ..!! YÜCE ALLAH alýr caný.

KARANLIKTILAR.!!. KARANLIKTAN GELDÝLER..
KARANLIÐA GÖMÜLDÜLER..!!

23 Aralýk 2012
Aþýk Yusufi
Sosyal Medyada Paylaşın: