Dünya bir yana dönüyor da sen zýddýna, Býkmýþlýðýn, insanlardan da senin ne haddine, Çok var sanki sende; akýl daðýtýyorsun etrafýna; Tanýyamadým seni hiç bir türlü be sefa.
Söndürmeye suyun yok, ateþ yakýyorsun habire, Kendi hatalarýndan ötürü; boðulmuþsun kibire, Herkese kýzgýnsýnsýn; yönelmezsin sabýra, Tanýyamaz oldum, gitti be seni sefa.
Seveceðim diye nerelerde kaybolmuþsun, Sevenin var mý da; insan seçiyorsun, Ýþine gelmeyince de hemen kaçýyorsun, Çýkaramadým, kim olmuþsun sen be sefa.
Hata yapar, hataný bilirde düzeltmezsin, Gurur, onur diye yardým eli kabul etmezsin, Kendine aðlarsýn da, baþkasýna üzülmezsin, Sen, ben deðilsin; bugünde mi deðiþtin be sefa!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.