Yeni Kapılar Açılıyor

Yeni Kapýlar Açýlýyor

Güzelim, hazýr mýsýn?
Çýkalým…

Aþaðý bakma!
Herkesin aklý aþkta, oynaþta…
Ellerine yüzlerine bulaþtýrdýlar,
Þehvete kutsal kattýlar,
Hem piþman hem de kýskançlar!
Salya, sümük, aðlak…
Aþk’ý oyun ettiler…

Yeni kapýlar açýlýyor!
Rezalet dönemi kapansýn,
Bildiklerimi nasýl anlatsam?
Çizsem, anlar mýsýn?
Ressam da deðilim ki.

“Kara delik” dedikleri,
Sadece kütle çekimi!
Kaþýkta sallanan bir damlanýn,
Bardaða düþüp suya karýþmasý gibi…
Damla görünürde yok oldu!
“Damlaya damlaya göl olur!”
Baþka hale büründü.
“Ölüm” diye bir þey yok…

Iþýk baþka, nur baþka;
Iþýðý da yutar kara delik.
Nur, asýldýr!
Say ki Nuru anladýk,
Nur üzeri nur nasýldýr?

Önce kendini bil!
Neredesin, biz neredeyiz?
Kendi yerini bilmeden, bilemezsin?
Ben neredeyim…
Gösteremezsin,
Uzayda “Kuzey” neresi?

Güzelim, anlaþtýk mý?
Sahi, sen “Güzel” misin?
Güzelsen kimden?
Güzelliðin bile göreceli…

“Yeni kapýlar açýlýyor.” Dedim.
Duydun mu?
“Bu ne kapýsý?” sormadýn,
Ýnandýn mý?
Ýnanmadan olmaz;
Bana mý inandýn, kapýya mý?
“Kapýya inandým” deme çarparým;
Henüz kapýyý görmedin!
Sana bir nasihat;
Her duyduðuna inanma,
Gördüðünün de yarýsýna inan!
Þaþýrdýn deðil mi?
Sakýn korkma!
Ne ederse, herkes kendine eder!

“Boynuzsuz koyun, boynuzludan hakkýný alýr” derler!
Boþ ver, takan düþünsün…

Yeni kapýlar açýlýyor; gülüm, gülümse.
Hiçbir þey baþýboþ deðil!
Gül dalýnda güzel,
Çürüyen tohumlara özenme…

“Çýkalým” dedim, hatýrla!
Nereye çýkalým, ya da nerden çýkalým?
“Aðýr aðýr çýkacaksýn bu merdivenlerden”
Tut elimden, beraber çýkalým.

Yoruldum; azýcýk dinlensem!
Uzansam þöyle dizine…

Yolda yoldaþ, sýrra sýrdaþ gerek,
Neþe de var, hüzün de…
Bak ne diyor þarkýda;
“Geçmesin günümüz sevgilim yasla,
O güzel baþýný göðsüme yasla.”

Ahmet Bektaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: