mutluluðun çok az ugradýðý zamanlarým olmuþtur elbette ya da ben öyle sanýyorda olabilirim.. eskiden en önemsiz þeylerden bile kendime yaþama sarýlmam için bahanem olurdu.. fazla ciddiye almazdým hayatý.. korkmazdým hiç bir þeyden acýtmazdý hayatýn adilsizliði.. sevmek için hissetmek gerekmiyordu.. nefes almak yaþamaktý..
þimdi anlýyorum ki sevmek ,yüreðinden bütün uzuvlarýna sýcak bir þeylerin dolaþmasý , nabzýnýn atýþlarýný avuçlarýnda hissedip, yüreðinin aðzýndan çýkmasýndan korkarak istem dýþý yutkunmakmýþ.. yüreðimin aðrýdýðýný hissettiðin ilk günü unutamýyorum.. tuhaf bir histi korkutucu acýyla mutluluðun karýþýmý bir þey.. tarifi zor olan anlatmaktan aciz býrakan ama içinde kýyametler koparan serseri bir duygu.. önce uykularýnýzý alýr sizden sonra hayata sarýlýþýnýzý kýskanýr büsbütün koparýr sizi inaçlarýnýzdan.. sevdiklerinizden deðerlerinizden.. o yalnýzlýðý sever.. uzaklaþtýrýr herkesi her þeyi kendinden.. sonra kendi yalnýzlýðýna arkadaþ eder sizi.. kaybolursunuz yine kendi içinizde.. kayboldum... artýk beni bulman imkansýz kalabalýðýn içinde yalnýzlýðýmda kayboldum..
ayþe SEVÝL Gece NotLaRýM
2/00 17/02/13
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayşe sevil gece notlarım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.