Alaca dile gelse neler anlatýr neler, Gazi ve Osman Çavuþ, ta altmýþlý seneler. Pehlivan, iri yarý, efsanevi erlerdi, Ýkisi oturdu mu, bir danayý yerlerdi! Bileklerini bükmek, yürek isterdi yürek! Dozer operatörü. Meslekleri müþterek.
Þýhlar cami yanýnda, pazar yerinde, yazýn; Hakkýndan gelmiþlerdi tam bir küfe kirazýn! Çalýþmaya gelince, bilmezler yorulmayý, En büyük zûl sayarlar koltuða kurulmayý.
Operatör istemiþ Sungurlu kaymakamý, Hemencik yollamýþlar bu iki genç adamý. Gece gündüz çalýþýp sanki cenge girmiþler, Ýki haftalýk iþi beþ günde bitirmiþler. Kaymakam, takdir etmiþ, “Bu ne azim, ne gayret; Çalýþmayý aþk bilen insan da varmýþ, hayret!”
“Kaymakamým” demiþler, “Bize izin verseniz, Alaca’ya dönelim müsâde ederseniz!” Kaymakam, “tamam” demiþ, gençleri zorlamadan, “Misafiri býrakmam, yemek ýsmarlamadan! Yemekten sonra bizzat cipimle götürürüm, Hem de mevkidaþýmý bu sebeple görürüm!”
Kaymakam, biraz para koyarak çantasýna, Yiðitleri götürmüþ Çarþý Lokantasý’na… Gazi Çavuþ, gizlice kalkýp garsonu görmüþ. Mutfakta personele pek çok talimat vermiþ: Demiþ: “Fýrsat eldeyken yiyelim doya doya, Bir porsiyon bitmeden ikincisini daya! Sakýn ha soru sorma bize yemek boyunca, Elim baþýma gider, benim karným doyunca!”
Kaymakam, tek seferde doymuþ da talihe bak, Bizimkiler bitirmiþ en az on beþer tabak! Nihayet Gazi Çavuþ, eli koymuþ baþýna, Kaymakam çoktan düþmüþ hesabýn telaþýna! Kendi kendine demiþ: “ Bu ne iþtir arkadaþ; Üç kiþilik yemekle suyunu çekti maaþ!”
Yemek faslýndan sonra yola çýkmýþlar hemen, Kaymakamýn aklýna gelmiþ cipte bir dümen! Asfalt yokmuþ o zaman, tamamý toprak yolmuþ. Ekmekçi’de bir çeþme, suyu da gayet bolmuþ. Kaymakam: “Þu çeþmede mola verelim.” Demiþ; Hemen inmiþler cipten, gençler ayvayý yemiþ! Kaymakam, ilk fýrsatta hýzlandýrmýþ aracý, Çavuþlarý koþturup, ders vermekmiþ amacý.
Otuz, kýrk metre sürüp, ardýndan duruyormuþ. Koþanlar yetiþince araba yürüyormuþ… Toz içinde kalmýþlar, ter ile karýþarak, Kýcýllý’ya gelmiþler cip ile yarýþarak! Kaymakam, daha fazla uzatmamýþ oyunu, Köye gelmeden durmuþ, çýkarmamýþ suyunu! Çavuþlar, yorgunluktan cenazeye dönmüþler. Endiþeli haletle arabaya binmiþler.
Demiþler: “Kaymakamým, suçumuz ne acaba? Ödülümüz bu muydu; gösterdik bunca çaba!” Bir müddet düþünmüþ ve þöyle demiþ kaymakam: “Çabanýza sözüm yok, çalýþkansýnýz, tamam! Hesap yaktý içimi, hâlâ sýzlar bu yürek; Böyle yemek yenir mi; fil misiniz mübarek!”
Sungurlu Kaymakamý baltayý vurmuþ taþa, Ders vermenin sýrasý gelmiþ Gazi Çavuþ’a: “Bugün yanan içiniz, serinlemiþti dün de; Ýki haftalýk yolu bitirdik ya beþ günde!”
Halil GÜLÞEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halil Gülşen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.