Sormayın
Bir zamanlar, ceylan gibi bir kýz görmüþtüm.
Zeytin gözleri, elma yanaklarý vardý.
Meftunu olmamak elde deðildi!
Sormayýn halimi, sormayýn!
Gönlümün gözdesi olmuþtu!
Ona defalarca seslendim; bana hiç bakmadý.
Ona bir defa yar deðiþimden küplere bindi.
Sormayýn halimi, sormayýn!
Okul kapýsýnda beni býraktý, bir hatýrý bile çok gördü.
Ne sýla ne gurbette, ondan selam dahi gemledi.
Çýðlýklarým; Yeri, göðü inletti.
Sormayýn halimi, sormayýn!
Gidiþ, o gidiþ oldu, bir daha da ondan haber alamadým.
Hasret sardý bedenimi.
Vuslata temennim, ahirete göçtü.
Sormayýn halimi, sormayýn!
HARUN TAÞDEMÝR
16 02 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.