KAĞIDI KAYIK YAPINCA

Kalemi kürek, kaðýdý kayýk yapýnca
Kim tutar beni!
Boþadýr artýk adýmý anmalarý.
Gözlerimde, saklýdýr çözülmeyen þifreler
Her kürekte baþka bir aleme güler,
Gözümün görüp de inanamadýðý
Aklýmýn almadýðý alemlerden geçerim
Ýçim içime sýðmaz
Bazen karada, bazen havada yol alýrken eteklerime takýlýr hayal kahramanlarý
Pembe ýrmaktan geçerken,yakalar Anka kuþu.
Sýmsýký sarýlýrým boynuna kýrk yýllýk dost gibi.

Beni çocukluðuma götür derim
Sevgili Anka ya
Masallardan ve düþler ülkesinden daha güzel olan çocukluðuma
Ne güzeldi çocuk olmak
Hiç bir bahane göstermeksizin’’Bana ne iþte ben oynamýyorum’’ deyip iþin içinden çýkývermek
Bir gün yine böyle deyip þu dünyadan da çýkýp gitmek mümkün mü?
Hadi beni pembe ýrmaktan geçir
Kaðýttan yaptýðým kayýða indir
Koca kanatlarýnla büyük bir rüzgar çýkar
Bir film þeridinin hýzla geriye sarýlýþýný yaþayayým þaþkýnlýkla
Halýya yapýþmýþ bulsam da sonunda kendimi
Seninle olmak güzel.
Sevgili Anka

Sosyal Medyada Paylaşın: