gece trenleri olurdu kimse bilmez týkýþ týkýþ vagonlarý valizin üstüne atýlýrken valizler çalýnýrdý her seferinde valizim ben poþete talim gitmeden daha rayýndan ya serçe parmaðým sýkýþýrdý paslý kapýsýna ya saçlarým sarý saçlarým karasý bulaþýrdý yaðýndan gece olurdu geceyi pek kimse bilmez iki büklüm dizlerim geçerken karnýma soðuk soðuk olurdu kompartýmanda diþleri çürük bir adam çýkardý karþýma elinde bölerken somun ekmeði benim boðazýma dizilirdi dizi dizi geçmezdi tükürüðüm yol yapardý kanatýrdý gýrtlaðýmý inceden inceye yutkunurken sözüm geçmezdi gece trenlerinin günü olmazdý kimse görmezdi vagonlarý týkýþ týkýþ olurdu kimsem olmazdý adamýn çürüktü diþleri hep karþýma çýkardý koca elli koca ayaklý elinde somun ekmeði hiç bitmezdi benim karným hiç doymazdý karným hiç doymadý benim kimselerim bilemedi geceleri geceleri sirenler çalmazdý
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLNUR ATEŞOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.